Intal w leczeniu różnych postaci alergii u dzieci

Intal działając w ustroju nie wpływa ani na alergen, ani na przeciwciało, ale na komórkę tuczną. Pod jego wpływem dochodzi do stabilizacji komórki tucznej, która, mimo połączenia antygenu z reaginą, nie uwalnia mediatorów reakcji alergicznej, nie ma więc klinicznych objawów alergii. Podajemy Intal tam, gdzie chcemy zapobiec objawom alergicznym, np. przez okres pylenia u dzieci uczu­lonych na pyłki traw, ale rozpoczynanie podawania leku podczas napadu astmy nie ma uzasadnienia, gdyż reakcja, którą hamuje Intal, już się odbywa. Wtedy potrzebne jest podanie leków rozkurczowych, ale nie przerywamy stosowania preparatu Intal, jeśli pacjent jest nim leczony, może go wdychać mimo duszności. Podany doustnie Intal wchłania się z przewodu pokarmowego bardzo źle i nie można mówić o jego działaniu ogólnym. Opracowano więc różne metody podawania miejscowego na błonę śluzową narządu dotkniętego procesem aler­gicznym (tab. V). I tak Intal (w niektórych krajach Lomudal), wdychany w postaci proszku do oskrzeli, zapobiega napadom astmy. Lomusol działa w alergicznym nieżycie nosa. Opticrom w alergicznym zapaleniu spojówek, a Nalcrom — podany w specjalnych kapsułkach w postaci proszku doustnie — ma hamować odczyn alergiczny w błonie śluzowej przewodu pokarmowego. Niektórzy autorzy donosili o pomyślnym działaniu preparatu Nalcrom poda­wanego w postaci wlewek we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, w etiolo­gii którego rozważa się udział czynników alergicznych. Niewielkie wchłanianie (10%) preparatu Intal i dość szybkie wydalanie po­wodują, że dawki dla dorosłych i dzieci są prawie identyczne. Rozpoczynamy leczenie od 4 dawek na dobę. Utrzymujemy je różnie długo w zależności od uzyskanej poprawy — od kilku tygodni do kilku miesięcy. Potem dawkę stopniowo zmniejszamy aż do 2 kapsułek i utrzymujemy długo, nawet 3—4 lata, jeżeli spełnia swoje zadanie leczenia zapobiegawczego. Jeżeli jednak po 3 miesiącach regularnego podawania leku w pełnej dawce nie obserwujemy żadnej poprawy, dalsze leczenie jest bezcelowe. Wskazania te dotyczą przede wszystkim leczenia astmy, w której działanie lecznicze preparatu Intal ma bardzo duże znaczenie, pozwala bowiem w wielu przypadkach, zwłaszcza u dzieci, ograniczyć ilość podawanych leków rozkurczowych, ograniczyć lub odstawić kortykosterydy. Dzieci leczone preparatem Intal znacznie rzadziej mają napady duszności, opuszczają mniej dni w szkole, czują się bardziej sprawne i wydolne. W badaniach własnych poprawę w czasie leczenia Intalem uzyskałam u ponad 70% leczonych dzieci. Czy Intal działa w każdej postaci astmy? Wykazano, że wpływ jego dotyczy głównie reakcji atopowych. Ostatnio donoszono jednak o jego działaniu w cho robach alergicznych o innych mechanizmach, powysiłkowym skurczu oskrzeli, który udaje się zahamować wcześniejszym podaniem leku. Jeżeli wiele postaci astmy można leczyć preparatem Intal, aby nie dopuszczać do burzliwych objawów choroby, jeżeli zaleca się długie, nawet kilkuletnie podawanie leku, to nasuwa się pytanie, czy takie leczenie jest bezpieczne. Intal jest stosowany już ponad 15 lat. Przez cały ten czas obserwowano wnikliwie objawy uboczne związane z tym leczeniem. Można obecnie powiedzieć, że w ciągu tych lat nie udowodniono żadnych istotnie ujemnych skutków leczenia, nawet przy podawaniu wieloletnim, co wiąże się zapewne z małym wchła­nianiem i szybkim wydalaniem leku. Sporadyczne przypadki wstrząsu anafilaktycznego, jaki opisywano po prep. Intal, nie umniejszają jego wartości leczniczej. Czy w każdym przypadku astmy dziecięcej powinniśmy podawać Intal? Wy­daje się, że w łagodnych postaciach choroby, w których napady duszności pojawiają się co parę miesięcy, nie jest to konieczne. Natomiast u dzieci z 1—2 napadami miesięcznie lub częstszymi leczenie takie wydaje się bardzo wskazane. W astmie sezonowej, w pyłkowicy, podajemy Intal tylko w okresie pylenia. Niektórzy rodzice sugerując się poprawą stanu dziecka, przerywają podawa­nie leku, podając go znowu dopiero wówczas, gdy pojawia się napad duszności. Postępowanie takie jest niewłaściwe. Intal nie działa doraźnie, a zmniejsza nadmierną reaktywność oskrzeli przy stosowaniu przewlekłym. Wprawdzie niektóre badania wskazują, że Intal może mieć również pewne właściwości leku rozkurczowego, ale dzieci z dusznością źle znoszą wdychanie proszku, który w tych okolicznościach może zadziałać drażniąco. Dziecko ze zwężonymi oskrzelami nie może wykonać głębokiego oddechu i proszek nie dociera tam, gdzie jest najbardziej potrzebny, tzn. do drobnych oskrzeli. Wtedy najważniejsze są leki rozkurczowe, a czasem również kortykosterydy. W alergicznym nieżycie nosa, zarówno sezonowym (pyłkowica), jak i’prze­wlekłym bardzo dobrze działa miejscowe podanie preparatu Intal do nosa. Do tego celu służy Rynacrom — preparat w kapsułkach, który zawiera ten sam CGDS co Intal, tylko w dawce mniejszej o połowę (10 mg). Proszek ten rozpyla się w jamach nosa za pomocą specjalnego aparatu albo wysypuje z kapsułki na dłoń i wciąga jak tabakę. W razie współistniejącego skrzywienia przegrody nosa, polipowatości błony śluzowej nosa lub bardzo znacznego jej obrzęku, przyjmowanie leku tą drogą jest utrudnione. Opracowano więc nową postać CGDS do nosa — Lomusol w postaci aerozolu — który podajemy 4—6 razy w ciągu doby. Na podobnych zasadach hamowania reakcji alergicznej działa Nalcrom, czyli CGDS, podawany doustnie w przypadkach alergii pokarmowej. CGDS nie jest niestety lekiem idealnym. Najbardziej jest potrzebny dla opanowania reakc­ji skurczu oskrzeli. Tymczasem jego sposób przyjmowania — wdychanie prosz­ku — nie jest możliwy u dzieci poniżej 3 lat. Dla takich dzieci wyprodukowano Intal w płynie w ampułkach i możemy go podawać drogą nebulizacji. Dotąd ta forma podawania preparatu Intal była możliwa tylko w szpitalach, sanatoriach, gdzie były dostępne odpowiednie nebulizatory. Obecnie, kiedy wielu dzieciom z ciężką astmą zapewniono nebulizatory w domu, lek może być podawany w ten sposób także poza zamkniętymi placówkami lecznictwa. Inną postacią preparatu Intal do tego celu jest płyn w aerozolu pod ciśnie­niem, ale tej formy leku dotąd nie importujemy. Intal właściwie działa miejscowo. Jeżeli u dziecka mamy różne objawy alergi­czne, np. astmę, alergię pokarmową, nieżyt alergiczny nosa, to właściwie po­winniśmy podawać CGDS w postaci różnych preparatów: do oskrzeli, przewo­du pokarmowego, na błonę śluzową nosa. Nie zawsze jest to możliwe i wska­zane. Dążono więc do uzyskania leku, który po podaniu ogólnym mógłby działać na różne narządy. Takim lekiem okazał się Zaditen (Ketotifen). Warto odwiedzić też strony: www | nowefakty24.pl