Tanina

Tanina (Acidum tannicum, Tanninum), jeden z najbardziej pospolitych garbników, jest połączeniem pięciu cząsteczek kwasu galusowego z. cząsteczką cukru. Garbniki tworzą z białkiem połączenia nierozpuszczalne w wodzie, tworzą też połączenia chemiczne z solami metali ciężkich oraz wytrącają z roztworów wiele alkaloidów. W związku z tym są także stosowane w zatruciach alkaloidami i solami metali ciężkich. Z przewodu pokarmowego się nie wchłaniają. Działanie ich jest jedynie miejscowe. Podane doustnie działają ściągające na błonę śluzową jamy ustnej i żołądka. W celu uniknięcia tego działania podaje się taninę w związkach nierozpuszczalnych w wodzie, najczęściej jako białczan pod nazwą tanalbiny (Tanninum albuminatum, Tannalbin). Lek ten rozpada się stopniowo dopiero w soku jelitowym. Uwolniona tanina, przesuwając się wraz z treścią wzdłuż jelit, działa na całej ich długości. Tanina wydalana jest z kałem przeważnie w stanie nie zmienionym. Część jej rozkłada się w przewodzie pokarmowym, przy czym wydziela się kwas galusowy. Tanalbina stosowana jest w dawkach 0,5?l g kilka razy dziennie (3?4) przed jedzeniem.