Testy prowokacyjne

Ponieważ na podstawie dodatnich testów skórnych nie zawsze można w sposób pewny rozpoznać alergię na określony czynnik, staramy się uzyskać jeszcze inne dowody na istnienie stanu alergizacji, zwłaszcza tam, gdzie obserwacje rodzi­ców są niejasne i niezgodne z wynikami testowania. Mogą do tego służyć testy prowokacyjne, w których zostaje wyeksponowany narząd wstrząsowy. Jeżeli pacjent ma nieżyt nosa, wykonujemy prowokacyjny test na błonie śluzowej nosa, jeżeli głównym objawem są nawracające zmiany spojówkowe — prowo­kacyjny test spojówkowy. W przypadkach astmy będzie to test inhalacyjny. W alergii pokarmowej lub lekowej domniemany alergen podajemy doustnie. W razie uczulenia na podany alergen występują objawy ze strony narządu wstrząsowego, na który ten alergen działa przede wszystkim. Może więc wystą­pić obfity wyciek z nosa połączony z obrzękiem i zaczerwienieniem błony śluzowej, kichanie i uczucie zatkania nosa w nieżycie alergicznym nosa, łzawie­nie, świąd i zaczerwienienie spojówek w alergicznym zapaleniu spojówek, na­pad duszności w astmie itp. Prowokujemy w ten sposób objawy, jakie zwykle występują podczas choroby pacjenta pod wpływem alergenów. Brak reakcji po podaniu alergenu raczej wyłącza go z kręgu podejrzanych czynników uczulających. Należy zaznaczyć, że testy spojówkowy i „nosowy” są mniej czułe niż inhalacyjny, toteż za najpewniejsze uważa się testy prowokacyj­ne z alergenami wziewnymi podanymi w inhalacji na błonę śluzową oskrzeli. W astmie atopowej reakcja dodatnia występuje po 15—30 minutach, czasami później po 4—8 godzinach, u tych pacjentów którzy reagują dwufazowo. W astmie nieatopowej, np. w chorobach zawodowych (typ III), odczyn z reguły pojawia się po 6—8 godzinach. Test prowokacyjny na alergeny wziewne w astmie uważamy za dodatni, jeżeli w określonym czasie po podaniu alergenu wystąpi duszność albo natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa FEYj (Forced Expiratory Volume_in ls) obniży się o 15% w stosunku do wartości wyjściowej, uzyskanej z pomiaru przed prowokacją. FEV! wyrażamy w % VC, czyli pojemności życiowej (Vital Capacity). Prawidłowo oddychające, zdrowe dziecko wydycha w ciągu pierwszej sekun­dy swojego wydechu około 75% powietrza, które pobrało do płuc podczas głębokiego wdechu. Podobne wartości FEV, % może uzyskać dziecko z astmą w okresie bezobjawowym, kiedy jego oskrzela są w pełni drożne. Jeżeli pod wpływem podanego alergenu dochodzi do zwężenia światła oskrzeli, FEV! obniży się, bo przepływ powietrza przez zwężone drogi oddechowe jest utrud­niony. Obniżenie FEY; pod wpływem alergenu o 15% przyjmuje się za dodatni wynik testu prowokacyjnego. W podobny Sposób jak nadwrażliwość na alergeny wziewne ocenia się tzw. nieswoistą nadreaktywność oskrzeli, charakterystyczną dla osób z astmą. Za­miast alergenów podaje się substancje chemiczne, takie jak acetylocholina, histamina, polimyksyna czy inne. U ludzi zdrowych podane w dużych stęże­niach mogą wywołać skurcz oskrzeli, u astmatyków już w bardzo małych dawkach powodują napad duszności albo pojawienie się nad płucami świstów i furczeń, uchwytnych podczas badania. W niektórych przypadkach dochodzi tylko do pogorszenia FEV, o 15%, co udaje się zarejestrować badaniem za pomocą spirografu, witalografu lub innego aparatu używanego do oceny czyn­ności układu oddechowego. Zarówno testy z alergenami, jak i związkami chemicznymi wykonuje się używając różnych stężeń substancji prowokującej. Mogą być przeprowadzane u dorosłych i dzieci od 7 lat tylko w warunkach szpitalnych. Leki antyhistaminowe, rozkurczające oskrzela, Intal, hamują odczyn skurczowy oskrzeli, więc nie powinny być podawane przed testem. W razie dodatniego testu stosuje się leki rozkurczowe, aby usunąć objawy. Warto odwiedzić też strony: Diabetolog kraków | 1m1bgfdcul | http://1m1bgfdcul.pl | sensamed.pl/1_52_Alergolog.html