Gorączka sienna
Gorączka sienna, pyłkowica — to synonimy określające alergię na pyłki roślin. Jest uznawana za najbardziej charakterystyczną alergię atopową, przekazywaną dziedzicznie. Występuje w postaci sezonowego nieżytu nosa i spojówek, astmy sezonowej lub wszystkich objawów łącznie. Na gorączkę sienną choruje ok. 1% ludzi. U niemowląt i małych dzieci pyłkowica jest rzadkością, ale już od 3—5 roku życia występowanie jej wyraźnie narasta. Nieżyt pyłkowy nosa przebiega przeważnie dość burzliwie. Pojawia się obfity wodnisty wyciek z nosa, obrzęk błony śluzowej, uporczywe kichanie, łzawienie, przekrwienie oczu i spojówek, czasem gorączka. Towarzyszą im częste, dokuczliwe bóle głowy. Astma może występować łącznie z nieżytem nosa lub niezależnie od niego. Wysiewy pokrzywki i objawy jelitowe mogą także występować w pyłkowicy, choć rzadko. Jak już wspomniano w rozdziale o alergenach pyłkowych, w naszej szerokości geograficznej uczulamy się na pyłki traw, drzew, krzewów, kwiatów i chwastów. Objawy uczulenia na pyłki drzew i krzewów mogą występować już od lutego lub marca, najczęściej w kwietniu. Uczulenie na pyłki traw z największym nasileniem występuje od końca maja do połowy lipca, pyłki chwastów uczulają nas głównie w okresie późnego lata i jesieni. W przypadkach uczulenia na wiele różnych pyłków choroba może się ciągnąć przez całą ciepłą porę roku. Uczuleni na pyłki młodzi ludzie, których ta choroba głównie dotyczy, w okresie nasilonych objawów mają koniec roku szkolnego lub okres egzaminacyjny na studiach. Nauka dla dziecka z pyłkowica, choćby tylko nosa, nie jest łatwa. Bóle głowy, trudności w oddychaniu nosem, obfity wyciek z nosa, świąd i łzawienie spojówek powodują, że koncentracja takiego dziecka jest utrudniona, dominuje uczucie zmęczenia. Podawane leki antyhistaminowe (Clemastinum, Tavegyl, Diphergan) zmniejszają miejscowy odczyn alergiczny, ale hamują refleks, u niektórych wywołują senność. Leczniczo są więc stosowane szczepionki odczulające w okresie poprzedzającym pylenie. Jeżeli odczulanie jest niemożliwe, pozostaje nam tylko leczenie objawów choroby w czasie jej trwania. Stosujemy wówczas leki ogólne, jak wspomniane już preparaty antyhistaminowe, Zaditen i leki o działaniu miejscowym do nosa, jak Lomusol, Betadrin, Xylomethazolinum, Syntaris, a Opticrom lub Ophticor H do spojówek. Nie leczone dzieci nawet z łagodną postacią nieżytu siennego często zapadają na astmę. Częstym problemem w rodzinie jest wyjazd na wakacje z dziećmi uczulonymi na pyłki. Jeżeli nie możemy wyjechać w okolice, gdzie szczyt pylenia już minął (kraje na południu) lub gdzie okres wegetacji roślin jest opóźniony w stosunku do miejsca naszego zamieszkania (dla Warszawy — nad morzem lub w górach), zostańmy w mieście, dbając o to, by trawniki wokół domu były strzyżone, zanim trawa zakwitnie. Nie jest dobrze, jeśli dzieci np. z Warszawy zostają w mieście do połowy lipca — i kiedy pylenie tu się kończy — wyjeżdżają w góry lub nad morze, gdzie trwa szczyt pylenia. Czas ekspozycji na pyłki wydłuża się, a objawy choroby utrzymują. Nasilenie alergii w czasie lata najczęściej wiążemy z uczuleniem na pyłki, ale w tym okresie mogą występować również objawy uczulenia na pleśnie, a jesienią na roztocze. Warto odwiedzić też strony: domowe sposoby na trądzik
